Parafia św. Marii Magdaleny
w Krotoszynie

<br>Czytanie z Dziejów Apostolskich<br><br>Gdy chromy, uzdrowiony, trzymał się Piotra i Jana, cały lud zdumiony zbiegł się do nich w krużganku, który zwano Salomonowym.<br><br>Na ten widok Piotr przemówił do ludu: «Mężowie izraelscy! Dlaczego dziwicie się temu? I dlaczego także patrzycie na nas, jakbyśmy własną mocą lub pobożnością sprawili, że on chodzi? Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, Bóg ojców naszych wsławił Sługę swego, Jezusa, wy jednak wydaliście Go i zaparliście się Go przed Piłatem, gdy postanowił Go uwolnić. Zaparliście się Świętego i Sprawiedliwego, a wyprosiliście ułaskawienie dla zabójcy. Zabiliście Dawcę życia, ale Bóg wskrzesił Go z martwych, czego my jesteśmy świadkami.<br><br>I przez wiarę w Jego imię temu człowiekowi, którego oglądacie i którego znacie, imię to przywróciło siły. Wiara wzbudzona przez niego dała mu tę pełnię sił, którą wszyscy widzicie.<br><br>Lecz teraz wiem, bracia, że działaliście w nieświadomości, tak samo jak zwierzchnicy wasi. A Bóg w ten sposób spełnił to, co zapowiedział przez usta wszystkich proroków, że Jego Mesjasz będzie cierpiał. Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone, aby nadeszły od Pana dni ochłody, aby też posłał wam zapowiedzianego Mesjasza, Jezusa, którego niebo musi zatrzymać aż do czasu odnowienia wszystkich rzeczy, co od wieków przepowiedział Bóg przez usta swoich świętych proroków.<br><br>Powiedział przecież Mojżesz: „Proroka jak ja wzbudzi wam Pan, Bóg nasz, spośród braci waszych. Słuchajcie Go we wszystkim, co wam powie. A każdy, kto nie posłucha tego Proroka, zostanie usunięty z ludu”. Zapowiadali te dni także wszyscy prorocy, którzy przemawiali od czasów Samuela i jego następców.<br><br>Wy jesteście synami proroków i przymierza, które Bóg zawarł z waszymi ojcami, kiedy rzekł do Abrahama: „Błogosławione będą w potomstwie twoim wszystkie narody ziemi”. Dla was najpierw wskrzesił Bóg Sługę swego i posłał Go, aby błogosławił każdemu z was w odwracaniu się od grzechów».

Ps 8, 2ab i 5. 6-7. 8-9 (R.: por. 2ab)<br>Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!<br>Albo: Alleluja<br><br>O Panie, nasz Panie, *<br>jak przedziwne jest Twoje imię po całej ziemi.<br>Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, *<br>czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?<br><br>Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!<br>Albo: Alleluja<br><br>Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, *<br>uwieńczyłeś go czcią i chwałą.<br>Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, *<br>wszystko złożyłeś pod jego stopy:<br><br>Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!<br>Albo: Alleluja<br><br>Owce i bydło wszelakie, *<br>i dzikie zwierzęta,<br>ptaki niebieskie i ryby morskie, *<br>wszystko, co szlaki mórz przemierza.<br><br>Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!<br>Albo: Alleluja

Alleluja, alleluja, alleluja<br><br>Oto dzień, który Pan uczynił,<br>radujmy się nim i weselmy.<br><br>Alleluja, alleluja, alleluja

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza<br><br>Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba.<br><br>A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: «Pokój wam!»<br><br>Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: «Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie Mnie i przekonajcie się: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam». Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi.<br><br>Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: «Macie tu coś do jedzenia?» Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i spożył przy nich.<br><br>Potem rzekł do nich: «To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach». Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma.<br><br>I rzekł do nich: «Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego».

Czytanie z Dziejów Apostolskich<br><br>Gdy Piotr i Jan przemawiali do ludu, po uzdrowieniu chromego, podeszli do nich kapłani i dowódca straży świątynnej oraz saduceusze oburzeni, że nauczają lud i głoszą zmartwychwstanie umarłych w Jezusie. Zatrzymali ich i oddali pod straż aż do następnego dnia, bo już był wieczór. A wielu z tych, którzy słyszeli naukę, uwierzyło. Liczba mężczyzn sięgała pięciu tysięcy.<br><br>Następnego dnia zebrali się ich przełożeni i starsi, i uczeni w Jeruzalem: arcykapłan Annasz, Kajfasz, Jan, Aleksander i ilu ich było z rodu arcykapłańskiego. Postawiwszy ich pośrodku, pytali: «Czyją mocą albo w czyim imieniu uczyniliście to?»<br><br>Wtedy Piotr napełniony Duchem Świętym powiedział do nich: «Przełożeni ludu i starsi! Jeżeli przesłuchujecie nas dzisiaj w sprawie dobrodziejstwa, dzięki któremu chory człowiek odzyskał zdrowie, to niech będzie wiadomo wam wszystkim i całemu ludowi Izraela, że w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka – którego wy ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych – że dzięki Niemu ten człowiek stanął przed wami zdrowy.<br><br>On jest kamieniem odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się głowicą węgła. I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, przez które moglibyśmy być zbawieni».

Ps 118 (117), 1b-2 i 4. 22-24. 25-27a (R.: por. 22)<br>Kamień wzgardzony stał się fundamentem<br>Albo: Alleluja<br><br>Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *<br>bo Jego łaska trwa na wieki.<br>Niech dom Izraela głosi: †<br>«Jego łaska na wieki». *<br>Niech wyznawcy Pana głoszą: «Jego łaska na wieki».<br><br>Kamień wzgardzony stał się fundamentem<br>Albo: Alleluja<br><br>Kamień odrzucony przez budujących †<br>stał się kamieniem węgielnym. *<br>Stało się to przez Pana i cudem jest w naszych oczach.<br>Oto dzień, który Pan uczynił, *<br>radujmy się nim i weselmy.<br><br>Kamień wzgardzony stał się fundamentem<br>Albo: Alleluja<br><br>O Panie, Ty nas wybaw, *<br>pomyślność daj nam, o Panie!<br>Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie, †<br>błogosławimy wam z Pańskiego domu. *<br>Pan jest Bogiem i daje nam światło.<br><br>Kamień wzgardzony stał się fundamentem<br>Albo: Alleluja

<br>Alleluja, alleluja, alleluja<br><br>Oto dzień, który Pan uczynił,<br>radujmy się nim i weselmy.<br><br>Alleluja, alleluja, alleluja

Słowa Ewangelii według Świętego Jana<br><br>Jezus znowu ukazał się nad Jeziorem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: «Idę łowić ryby». Odpowiedzieli mu: «Idziemy i my z tobą». Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie ułowili.<br><br>A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus.<br><br>A Jezus rzekł do nich: «Dzieci, macie coś do jedzenia?»<br><br>Odpowiedzieli Mu: «Nie».<br><br>On rzekł do nich: «Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie». Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć.<br><br>Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: «To jest Pan!» Szymon Piotr, usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę – był bowiem prawie nagi – i rzucił się wpław do jeziora. Pozostali uczniowie przypłynęli łódką, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko – tylko około dwustu łokci.<br><br>A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli rozłożone ognisko, a na nim ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: «Przynieście jeszcze ryb, które teraz złowiliście». Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości sieć nie rozerwała się. Rzekł do nich Jezus: «Chodźcie, posilcie się!» Żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: «Kto Ty jesteś?», bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im – podobnie i rybę.<br><br>To już trzeci raz Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał.

<br>Czytanie z Dziejów Apostolskich<br><br>Przełożeni i starsi, i uczeni, widząc odwagę Piotra i Jana, a dowiedziawszy się, że są oni ludźmi nieuczonymi i prostymi, dziwili się. Rozpoznawali w nich też towarzyszy Jezusa. A widząc nadto, że stoi z nimi uzdrowiony człowiek, nie znajdowali odpowiedzi.<br><br>Kazali więc im wyjść z sali Sanhedrynu i naradzali się między sobą: «Co mamy zrobić z tymi ludźmi? Bo dokonali jawnego znaku, oczywistego dla wszystkich mieszkańców Jeruzalem. Przecież temu nie możemy zaprzeczyć. Aby jednak nie szerzyło się to wśród ludu, surowo zabrońmy im przemawiać do kogokolwiek w to imię!»<br><br>Przywołali ich potem i zakazali im w ogóle przemawiać i nauczać w imię Jezusa. Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli: «Rozsądźcie, czy słuszne jest w oczach Bożych bardziej słuchać was niż Boga? Bo my nie możemy nie mówić tego, co widzieliśmy i słyszeliśmy».<br><br>Oni zaś ponowili groźby, a nie znajdując żadnej podstawy do wymierzenia im kary, wypuścili ich ze względu na lud, bo wszyscy wielbili Boga z powodu tego, co się stało.

Ps 118 (117), 1bc i 14-15b. 16-18. 19-21 (R.: por. 21a)<br>Dziękuję, Panie, że mnie wysłuchałeś<br>Albo: Alleluja<br><br>Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *<br>bo Jego łaska trwa na wieki.<br>Pan moją mocą i pieśnią, †<br>On stał się moim Zbawcą. *<br>Głosy radości z ocalenia w namiotach sprawiedliwych.<br><br>Dziękuję, Panie, że mnie wysłuchałeś<br>Albo: Alleluja<br><br>Prawica Pana wzniesiona wysoko, *<br>prawica Pańska moc okazała.<br>Nie umrę, ale żyć będę i głosić dzieła Pana. *<br>Ciężko mnie Pan ukarał, ale na śmierć nie wydał.<br><br>Dziękuję, Panie, że mnie wysłuchałeś<br>Albo: Alleluja<br><br>Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, †<br>wejdę przez nie i podziękuję Panu. *<br>Oto jest brama Pana, przez nią wejdą sprawiedliwi.<br>Dziękuję Tobie, że mnie wysłuchałeś *<br>i stałeś się moim Zbawcą.<br><br>Dziękuję, Panie, że mnie wysłuchałeś<br>Albo: Alleluja

<br>Alleluja, alleluja, alleluja<br><br>Oto dzień, który Pan uczynił,<br>radujmy się nim i weselmy.<br><br>Alleluja, alleluja, alleluja

Słowa Ewangelii według Świętego Marka<br><br>Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której przedtem wyrzucił siedem złych duchów. Ona poszła i oznajmiła to Jego towarzyszom, pogrążonym w smutku i płaczącym. Ci jednak, słysząc, że żyje i że ona Go widziała, nie dali temu wiary.<br><br>Potem ukazał się w innej postaci dwom spośród nich na drodze, gdy szli do wsi. Oni powrócili i obwieścili pozostałym. Lecz im też nie uwierzyli.<br><br>W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak wiary oraz upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego.<br><br>I rzekł do nich: «Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!»

Czytanie z Dziejów Apostolskich<br><br>Wiele znaków i cudów działo się wśród ludu przez ręce apostołów. Trzymali się wszyscy razem w krużganku Salomona. A z obcych nikt nie miał odwagi dołączyć się do nich, lud zaś ich wychwalał.<br><br>Coraz bardziej też rosła liczba mężczyzn i kobiet przyjmujących wiarę w Pana. Wynoszono też chorych na ulice i kładziono na łożach i noszach, aby choć cień przechodzącego Piotra padł na któregoś z nich. Także z miast sąsiednich zbiegały się wielkie rzesze do Jeruzalem, znosząc chorych i dręczonych przez duchy nieczyste, a wszyscy doznawali uzdrowienia.

Ps 118 (117), 2-4. 22-24. 25-27a (R.: por. 1c)<br>Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny<br>Albo: Alleluja<br><br>Niech dom Izraela głosi: «Jego łaska na wieki». *<br>Niech dom Aarona głosi: «Jego łaska na wieki».<br>Niech wyznawcy Pana głoszą: *<br>«Jego łaska na wieki».<br><br>Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny<br>Albo: Alleluja<br><br>Kamień odrzucony przez budujących †<br>stał się kamieniem węgielnym. *<br>Stało się to przez Pana i cudem jest w naszych oczach.<br>Oto dzień, który Pan uczynił, *<br>radujmy się nim i weselmy.<br><br>Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny<br>Albo: Alleluja<br><br>O Panie, Ty nas wybaw, *<br>pomyślność daj nam, o Panie!<br>Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie, †<br>błogosławimy wam z Pańskiego domu. *<br>Pan jest Bogiem i daje nam światło.<br><br>Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny<br>Albo: Alleluja

Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła<br><br>Ja, Jan, wasz brat i współuczestnik w ucisku i królestwie, i wytrwaniu w Jezusie, byłem na wyspie, zwanej Patmos, z powodu słowa Bożego i świadectwa Jezusa. Doznałem zachwycenia w dzień Pański i posłyszałem za sobą potężny głos, jak gdyby trąby mówiącej: «Co widzisz, napisz w księdze i poślij siedmiu Kościołom: do Efezu, Smyrny, Pergamonu, Tiatyry, Sardes, Filadelfii i Laodycei».<br><br>I obróciłem się, by patrzeć, co to za głos do mnie mówił; a obróciwszy się, ujrzałem siedem złotych świeczników i pośród świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego, przyobleczonego w szatę do stóp i przepasanego na piersiach złotym pasem.<br><br>Kiedy Go ujrzałem, do stóp Jego padłem jak martwy, a On położył na mnie prawą rękę, mówiąc: «Przestań się lękać! Ja jestem Pierwszy i Ostatni, i Żyjący. Byłem umarły, a oto jestem żyjący na wieki wieków i mam klucze śmierci i Otchłani. Napisz więc to, co widziałeś i co jest, i co potem musi się stać».<br><br>Można odmawiać sekwencję: Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary

<br>Alleluja, Alleluja, Alleluja<br><br>Uwierzyłeś Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś;<br>błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.<br><br>Alleluja, Alleluja, Alleluja

Słowa Ewangelii według Świętego Jana<br><br>Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.<br><br>A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».<br><br>Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!»<br><br>Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę».<br><br>A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym».<br><br>Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!»<br><br>Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».<br><br>I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.

Czytanie z Dziejów Apostolskich<br><br>Piotr i Jan, uwolnieni, przybyli do swoich i opowiedzieli, co do nich mówili arcykapłani i starsi. A ci, wysłuchawszy tego, wznieśli jednomyślnie głos do Boga i mówili:<br><br>«Wszechwładny Stwórco nieba i ziemi, i morza, i wszystkiego, co w nich istnieje, Ty przez Ducha Świętego powiedziałeś ustami sługi Twego, Dawida: „Dlaczego burzą się narody i ludy knują daremne spiski? Powstali królowie ziemi i książęta zeszli się razem przeciw Panu i przeciw Jego Pomazańcowi”.<br><br>Zeszli się bowiem rzeczywiście w tym mieście przeciw świętemu Słudze Twemu, Jezusowi, którego namaściłeś, Herod i Poncjusz Piłat z poganami i pokoleniami Izraela, aby uczynić to, co ręka Twoja i myśl zamierzyły.<br><br>A teraz spójrz, Panie, na ich groźby i daj sługom Twoim głosić słowo Twoje z całą odwagą, gdy Ty wyciągać będziesz swą rękę, aby uzdrawiać i dokonywać znaków i cudów przez imię świętego Sługi Twego, Jezusa».<br><br>Po tej ich modlitwie zadrżało miejsce, na którym byli zebrani; a wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym i głosili odważnie słowo Boże.

Ps 2, 1-2. 3-4. 5-6. 7-8 (R.: por. 12d)<br><br>Szczęśliwy człowiek, który ufa Panu<br>Albo: Alleluja<br><br>Dlaczego się burzą narody, *<br>czemu ludy żywią daremne zamysły?<br>Buntują się królowie ziemi †<br>i władcy wraz z nimi spiskują *<br>przeciw Panu i Jego Pomazańcowi.<br><br>Szczęśliwy człowiek, który ufa Panu<br>Albo: Alleluja<br><br>«Stargajmy ich pęta, *<br>a więzy precz odrzućmy od siebie!»<br>Śmieje się Ten, który mieszka w niebie, *<br>Pan się z nich naigrawa.<br><br>Szczęśliwy człowiek, który ufa Panu<br>Albo: Alleluja<br><br>A potem do nich mówi w gniewie swoim *<br>i w swej zapalczywości wzbudza w nich trwogę:<br>«Oto Ja ustanowiłem swego Króla *<br>na Syjonie, świętej górze mojej».<br><br>Szczęśliwy człowiek, który ufa Panu<br>Albo: Alleluja<br><br>Wyrok Pański ogłoszę: †<br>On rzekł do Mnie: «Ty jesteś moim Synem, *<br>Ja dzisiaj zrodziłem Ciebie.<br>Żądaj, a dam Ci w dziedzictwo narody *<br>i krańce ziemi w posiadanie Twoje».<br><br>Szczęśliwy człowiek, który ufa Panu<br>Albo: Alleluja

<br>Alleluja, alleluja, alleluja<br><br>Jeśli razem z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze,<br>gdzie przebywa Chrystus, zasiadający po prawicy Boga.<br><br>Alleluja, alleluja, alleluja

<br>Słowa Ewangelii według Świętego Jana<br><br>Był wśród faryzeuszów pewien człowiek, imieniem Nikodem, dostojnik żydowski. Ten przyszedł do Jezusa nocą i powiedział Mu: «Rabbi, wiemy, że od Boga przyszedłeś jako nauczyciel. Nikt bowiem nie mógłby czynić takich znaków, jakie Ty czynisz, gdyby Bóg nie był z nim».<br><br>W odpowiedzi rzekł do niego Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwa Bożego».<br><br>Nikodem powiedział do Niego: «Jakżeż może się człowiek narodzić, będąc starcem? Czyż może powtórnie wejść do łona swej matki i narodzić się?»<br><br>Jezus odpowiedział: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego. To, co się z ciała narodziło, jest ciałem, a to, co się z Ducha narodziło, jest duchem. Nie dziw się, że powiedziałem ci: Trzeba wam się powtórnie narodzić. Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha».

Czytanie z Pierwszego listu świętego Jana Apostoła<br><br>Najmilsi:<br><br>Nowina, którą usłyszeliśmy od Niego i którą wam głosimy, jest taka: Bóg jest światłością, a nie ma w Nim żadnej ciemności. Jeżeli mówimy, że mamy z Nim współuczestnictwo, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie postępujemy zgodnie z prawdą. Jeżeli zaś chodzimy w światłości, tak jak On sam trwa w światłości, wtedy mamy jedni z drugimi współuczestnictwo, a krew Jezusa, Syna Jego, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu.<br><br>Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy. Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jako wierny i sprawiedliwy odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości. Jeśli mówimy, że nie zgrzeszyliśmy, czynimy Go kłamcą i nie ma w nas Jego nauki.<br><br>Dzieci moje, piszę wam to dlatego, żebyście nie grzeszyli. Jeśliby nawet ktoś zgrzeszył, mamy Rzecznika wobec Ojca, Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy i nie tylko za nasze, lecz również za grzechy całego świata.

Ps 103 (102), 1-2. 3-4. 8-9. 13-14. 17-18 (R.: por. 1a)<br><br>Chwal i błogosław, duszo moja, Pana.<br><br>Błogosław, duszo moja, Pana, *<br>i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.<br>Błogosław, duszo moja, Pana, *<br>i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.<br><br>Chwal i błogosław, duszo moja, Pana.<br><br>On odpuszcza wszystkie twoje winy *<br>i leczy wszystkie choroby,<br>On twoje życie ratuje od zguby, *<br>obdarza cię łaską i zmiłowaniem.<br><br>Chwal i błogosław, duszo moja, Pana.<br><br>Miłosierny jest Pan i łaskawy, *<br>nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.<br>Nie zapamiętuje się w sporze, *<br>nie płonie gniewem na wieki.<br><br>Chwal i błogosław, duszo moja, Pana.<br><br>Jak ojciec lituje się nad dziećmi, *<br>tak Pan się lituje nad tymi, którzy się Go boją.<br>Wie On, z czegośmy powstali, *<br>pamięta, że jesteśmy prochem.<br><br>Chwal i błogosław, duszo moja, Pana.<br><br>Łaska zaś Boga jest wieczna dla Jego wyznawców, *<br>a Jego sprawiedliwość nad ich potomstwem,<br>nad wszystkimi, którzy strzegą Jego przymierza *<br>i pamiętają, by spełniać Jego przykazania.<br><br>Chwal i błogosław, duszo moja, Pana.

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza<br><br>W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.<br><br>Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i ten, komu Syn zechce objawić.<br><br>Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.<br><br>Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie».

Czytanie z Dziejów Apostolskich<br><br>Arcykapłan i wszyscy jego zwolennicy, należący do stronnictwa saduceuszów, pełni zawiści, zatrzymali apostołów i wtrącili ich do publicznego więzienia.<br><br>Ale w nocy anioł Pański otworzył bramy więzienia i wyprowadziwszy ich, powiedział: «Idźcie i głoście w świątyni ludowi wszystkie słowa o tym życiu!» Usłuchawszy tego, weszli o świcie do świątyni i nauczali.<br><br>Tymczasem arcykapłan i jego stronnicy zwołali Sanhedryn i całą starszyznę synów Izraela. Posłali do więzienia, aby ich przyprowadzono. Lecz kiedy słudzy przyszli, nie znaleźli ich w więzieniu. Powrócili więc i oznajmili: «Znaleźliśmy więzienie bardzo starannie zamknięte i strażników stojących przed drzwiami. Po otwarciu jednak nie znaleźliśmy wewnątrz nikogo».<br><br>Kiedy dowódca straży świątynnej i arcykapłani usłyszeli te słowa, nie mogli pojąć, co się z tamtymi stało. Wtem nadszedł ktoś i oznajmił im: «Ci ludzie, których wtrąciliście do więzienia, znajdują się w świątyni i nauczają lud». Wtedy dowódca straży poszedł ze sługami i przyprowadził ich, ale bez użycia siły, bo obawiali się ludu, by ich samych nie ukamienował.

Psalm (Ps 34 (33), 2-3. 4-5. 6-7. 8-9 (R.: por. 7a))<br><br>Biedak zawołał i Pan go wysłuchał<br>Albo: Alleluja<br><br>Będę błogosławił Pana po wieczne czasy, *<br>Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.<br>Dusza moja chlubi się Panem, *<br>niech słyszą to pokorni i niech się weselą.<br><br>Biedak zawołał i Pan go wysłuchał<br>Albo: Alleluja<br><br>Wysławiajcie razem ze mną Pana, *<br>wspólnie wywyższajmy Jego imię.<br>Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał *<br>i wyzwolił od wszelkiej trwogi.<br><br>Biedak zawołał i Pan go wysłuchał<br>Albo: Alleluja<br><br>Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością, *<br>oblicza wasze nie zapłoną wstydem.<br>Oto zawołał biedak i Pan go usłyszał, *<br>i uwolnił od wszelkiego ucisku.<br><br>Biedak zawołał i Pan go wysłuchał<br>Albo: Alleluja<br><br>Anioł Pański otacza szańcem bogobojnych, *<br>aby ich ocalić.<br>Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry, *<br>szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę.<br><br>Biedak zawołał i Pan go wysłuchał<br>Albo: Alleluja

Alleluja, alleluja, alleluja<br><br>Tak Bóg umiłował świat, że dał swojego Syna Jednorodzonego;<br>każdy, kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.<br><br>Alleluja, alleluja, alleluja

Słowa Ewangelii według Świętego Jana<br><br>Jezus powiedział do Nikodema:<br><br>«Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego.<br><br>A sąd polega na tym, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność aniżeli światło: bo złe były ich uczynki. Każdy bowiem, kto źle czyni, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby jego uczynki nie zostały ujawnione. Kto spełnia wymagania prawdy, zbliża się do światła, aby się okazało, że jego uczynki zostały dokonane w Bogu».